Hoezo eigenzinnig?

Van de week liet Tender weer eens een mooi staaltje van eigenzinnigheid zien.
Voor ons huis loopt een weg waar bussen door heen rijden. Dus ze moet altijd keurig wachten op de stoeprand, voor dat we oversteken. En dit doet ze altijd keurig hoor. Ze gaat altijd netjes links strak tegen mijn been aanzitten en zodra ik zeg dat ze over mag, steekt ze pas over. Maar dit keer lag er brood in een boterhamzakje op de weg, met wat vogels erom heen. Dus ik loop naar dit brood toe om het op de stoep bij een boom neer te leggen en haal het uit het boterhamzakje. Dit was voor Tender natuurlijk anders dan anders. Meestal steek ik aan de linkerkant van mijn woning over, omdat we dan mooi bij een stukje groen terecht komen, waar ze meteen kan plassen. Maar Tender had het blijkbaar in haar hoofd dat de route naar rechts dit keer veel leuker was. Dus ze liep van mij af en trok zich niets van mij aan. Waarschijnlijk dacht ze dat ik wel achter haar aan kwam. Ik ben links om het hoekje gaan staan, met de verwachting dat, als ze me niet meer zou zien, ze mij wel zou gaan zoeken. Maar na een poosje keek ik toch maar even om het hoekje, waar ze bleef. En ik zag haar zo de straat over steken, iets wat ze normaal echt nooit doet. Ik riep haar, maar Tender was horende doof. Ze liep rustig door. Ik ben er hardlopend achteraan gegaan en zie dat ze gewoon stoïcijns doorloopt. Na een paar bochten, riep ik dat ze stil moest staan. En waarachtig dit deed ze gelukkig. Ik had natuurlijk haar route kunnen vervolgen, maar dan zou ik haar zin geven. Dus ik heb haar aangelijnd, ben trouwens wel heel lief voor haar gebleven hoor, en heb de route gelopen die ik in gedachten had. Maar ze was dus wel heel eigenzinnig, een typische beardie.

Tender in haar koetsje

Van pup af aan, hebben we Tender laten wennen aan de hondenkar. En daar hebben we nu profijt van, want Tender vindt de hondenkar het einde. Het is een opklapexemplaar. En zodra we hem uitklappen en klaarzetten om hem achter de fiets te monteren, loopt Tender al te draaien om de kar heen, om te kijken of ze er niet op een onbewaakt ogenblik in kan springen. Zo ook, afgelopen zondag. Het was lekker fietsweer, dus besloten we om een eindje te gaan fietsen. Nadat we de kar achter de fiets hadden vastgezet, sprong Tender er gauw in. We zetten haar altijd wel vast, met een riempje. En toen begon het genieten. Ze kijkt alle kanten uit, want ze wil alles meemaken. En onderweg zie je allemaal lachende gezichten van mensen die het een prachtig gezicht vinden. En dat is het tenslotte ook, met haar prachtige lange haren die wapperen in de wind.

Aan de fiets

Het ging zo goed met Tender, dat ik het zelfs aandurfde om met haar te gaan fietsen. Dat hebben we toch al een hele poos moeten missen. Tender vindt het rennen aan de fiets, altijd helemaal het einde. En ze was dan ook razend enthousiast toen ik mijn fiets pakte en zei dat ze meemocht. We hebben een half uur gefietst in een heel rustig tempo, ongeveer 8 km/uur. En al die tijd liep Tender los mee. Tussen door heeft ze nog een plons gemaakt in de plas onderweg, want van rennen krijg je het natuurlijk erg warm. En dat mag ze ook. En wat zo fijn is, dat het goed blijft gaan , met Tender haar pootje, ondanks het fietsen. Dus dit kunnen we eens wat vaker gaan doen.

Ondeugend

Ja, en dan mag Tender natuurlijk los lopen en dan ziet de wereld er ineens erg aantrekkelijk uit. Want ze struint nu alle bosjes door en ik moet geregeld wachten op haar, ze heeft alle tijd. Wat ze allemaal tegen komt weet ik niet, maar van de week had ze een akelig nare kadaver lucht aan zich hangen. En hele vrachten takken en blaadjes en zand neemt ze mee aan haar vacht. Ons huis lijkt dus inmiddels weer op een vuilnisbeld, want ze doet haar jasje niet uit als ze naar binnen komt. Vervelen hoef ik me dus niet, werk genoeg.

Met de warmte van de afgelopen dagen, was het water een aangename verkoeling. En dat is wat Tender erg graag deed, heerlijk zwemmen en poedelen in het water. Ik had dus een frisbee meegenomen om hem uit het water te laten halen door Tender. Maar ja, dat ding drijft niet altijd even makkelijk. Toen de frisbee verticaal in het water hing, maakte Tender dan ook de gekste capriolen om hem vast te kunnen pakken. Wat inhield, dat ze de hele kop onder water stak. Ze kon er maar geen genoeg van krijgen. En toen ik op een gegeven moment weer naar huis wilde lopen, kon ik haar niet mee krijgen. Ze bleef maar rond de plas hangen, met van die vragende ogen......... Ja, en wat doe je dan? Dus vooruit dan maar weer, nog een paar keer met een stok gegooid. Tenslotte heb ik haar toch maar aangelijnd, omdat ik er anders misschien nog wel had gestaan.

Eindelijk los lopen

Ik begin dit bericht met het feit, dat Tender na 8 weken aan de riem te hebben gelopen, eindelijk weer los mag lopen. Tender heeft begin februari haar poot namelijk verstuikt, nadat ze les heeft gehad in het schapen drijven. Waarschijnlijk heeft ze tijdens het harde lopen in een kuil gestapt. Want 's avonds na haar les liep ze zwaar te hinken. Erg jammer, want zo werden we eigenlijk allebei op non-actief gesteld. Geen lange wandelingen meer, niet spelen met andere honden voor Tender. En ook geen schapendrijven, behendigheid en fly-ball meer. Alleen maar korte stukjes lopen. Na een aantal weken leek alles iets, de betere kant op te gaan en heb ik Tender een keer los laten lopen. Dom,dom,dom........,want je zult het altijd zien, dan kom je een hond tegen. Tender vond dit het einde en luisterde niet naar mijn geroep. Zij maakte eindelijk haar kans waar en ging heerlijk spelen. Met natuurlijk als gevolg, dat we weer terug bij af waren.

Tender, hier ruim anderhalf jaar oud.