15, 16, 17 en 18 juni
Het één nalaatste huisje was in Voss. Tender maakte zo langzamerhand een vermoeide indruk. Ze kwam ook haast niet tot rust en wilde ook het liefst overal mee naar toe. Wij hadden haar eerlijk gezegd ook het liefst bij ons. Je weet tenslotte ook nooit wat er onderweg gebeurd. En ik vind het geen fijn idee dat zij dan alleen in een huisje zit. Maar door Tender haar vermoeidheid zijn we het wel wat rustiger aan gaan doen. En in plaats van hele dagen, gingen we halve dagen er op uit. Zo ook, een middag dat we een mooie route volgden om een fjord heen. De omgeving was echt prachtig, maar de wegen waren nu niet bepaald het einde. Heel veel hobbels, gaten en kuilen, haarspeldbochten en grintwegen kwamen we tegen. Tender is normaal heel makkelijk in de auto. Zodra ze er in ligt, merk je normaal niet dat je een hond bij je hebt. Maar nu voelde zij zich bepaald niet lekker. Ze ging zitten en kroop eigenlijk dicht tegen onze nek aan. Mijn maag begon ook al onprettig aan te voelen, dus Tender heeft misschien ook wel iets dergelijks gevoeld. Gelukkig is dit allemaal over, zodra we weer op een normaal begaanbare weg rijden.
