Heerderstrand

Vandaag, tweede kerstdag hadden we geen visite en geen verplichtingen. Dus nadat Tender vanmorgen een uur over de dijk aan het Zwarte Water had gelopen, gingen we vanmiddag met de auto naar het Heerderstrand toe. Dit strand is van half september tot half april toegankelijk voor honden en er zijn veel mensen die hier gebruik van maken. Tender had thuis al in de gaten dat we met de auto weggingen. Want ondanks het vuurwerk ( waar ze erg bang voor is ) kwam ze vrolijk aan lopen om met ons mee te gaan. We hadden bij het Heerderstrand de werpstok bij ons en dat was natuurlijk feest. Geen hond zag ze meer staan. En volgens mij kan ze met dit spelletje doorgaan totdat ze er bij neer valt. Van tijd tot tijd lassen we dan ook even een pauze in, zodat ze even kan bijtrekken. Door dit rennen achter de bal aan, kreeg ze het natuurlijk warm en wilde ze verkoeling zoeken bij het water. Maar dit water was bevroren. Toen ze er op ging staan, kraakte het ijs onder haar poten en zakte ze er door heen. Dat was schrikken voor haar. Ze sprong met alle vier haar poten de lucht in, het water was niet meer interessant.

Kerst nadert

Het is zowat kerst en dat houdt in dat we op het kerkhof een kerstbakje gaan neerzetten. Tender weet het graf van mijn vader al precies te vinden, want ze gaat altijd mee. In het begin had ze geen rust en wilde ze overal heen lopen om te snuffelen. Maar inmiddels weet ze dat ze even rustig moet wachten tot we klaar zijn met alles. Dat doet ze ook keurig. Ik hoef haar daarover niets meer te zeggen eigenlijk. Na afloop zijn we bij Tuinland naar binnen gegaan om te kijken bij de kerstafdeling. En hier stond een grote Kerstman naast de kerstboom. Tja, dat nodigt natuurlijk uit om er een foto van te maken. Ik zet Tender dus naast de Kerstman en maak een paar foto’s. Toen ik klaar was en mij omdraaide stond daar een man of 10 te wachten tot ik klaar was met fotograferen. Oeps, we hielden de boel dus flink op. Een man vroeg van wie die hond was en praatte Tender zo weer naast de Kerstman. Tender luisterde wonder boven wonder ook nog naar hem. Hij ging samen met Tender naast de Kerstman staan en wilde ook graag op de foto. Dus zijn vrouw maakte er gauw een paar. Ze is ook zo fotogeniek.

De eerste vorst is deze winter weer in het land. Hierdoor is de grond bevroren en dat zorgt ervoor dat we na iedere wandeling een heerlijke schone hond mee naar huis nemen. En dat is uniek, want Tender is een smeerpoets eerste klas. Na afloop van iedere wandeling gaat ze vaak uit de waterbak drinken die ik buiten in de tuin heb staan. Deze vul ik iedere dag met schoon water. En dit water blijkt lekkerder te zijn dan het water binnen. Maar dit water buiten is natuurlijk zo bevroren en dat is iets wat Tender niet snapt. Telkens weer gaat ze met haar tong door de waterbak en telkens wil het maar niet lukken. Het valt mij nog mee dat haar tong er niet aan vast is blijven plakken.

Naar buiten kijken.

In de tijd dat Tender nog klein was, tilde ik haar vaak op om baasje uit te zwaaien, die de auto aan de overkant van de straat had staan. Tender vond dit prachtig en wist ook precies wat de bedoeling was als ik haar op mijn armen voor het raam hield. Heel wijs zat ze dan alle kanten op te kijken en was zichtbaar aan het genieten. Heel af en toe doe ik het nog wel eens, maar ja, ze weegt nu ruim 28 kg en ik houd het dan ook niet erg lang meer vol. Ik zet mijn ene voet op een betonnen hondenbeeld welke ik in de kamer heb staan, om haar hoog te houden. Tender slaat haar voorpoten dan weer als vanouds over mijn armen heen en geniet weer heel even. Helaas voor haar is dit de enige manier om lekker naar buiten te kijken. Ze gaat wel geregeld bij de voordeur zitten. Maar ja, door het geribbelde glas wat we daar hebben ziet ze niet erg veel.

Weekje vakantie in Kijkduinpark

Eén december is onze trouwdag. Dus ter gelegenheid hiervan, zijn we er een weekje op uitgetrokken richting Kijkduin. Tender had al gauw in de gaten dat er wat te gebeuren stond, want we waren natuurlijk druk doende, met alles inpakken. Ze was er dan ook als de kippen bij, toen we vertrokken. Veronderstel dat we haar niet zouden meenemen. De eerste dag hadden we stralend weer en de rest van de week hebben we erg veel regen gehad. Zo ook toen we aan het strand liepen. Er stond harde wind, windkracht 9, en de zee liep met schuimende koppen het strand op. Er kwam een zwarte lucht op ons af, wat een prachtig contrast gaf met de witte koppen van de zee. Nadat ik een paar mooie foto's had geknipt, begon het al heel snel, erg hard te regenen. Het leek wel hagel, zo kwam de regen op ons neer. Tender schrok hier net zo van als wij en schoot weg de duinen in. Roepen hielp niet, daarvoor maakten de golven en de regen te veel lawaai. Gelukkig keek ze even achterom en probeerde Richard haar te lokken met de bal. En een geluk bij een ongeluk, ze reageerde hier op en kwam onze kant op. Gelukkig!!! We hebben haar gauw aangelijnd en later in de duinen, toen de regen was afgenomen, weer losgelaten. Thuisgekomen in het vakantiepark, ging ze lekker op ons bed liggen, haar hoofd op het kussen. Zo lief.........!

We liepen door de duinen, toen ik Richard in één keer hoor schreeuwen naar Tender; TENDER NEE!! Ik kijk vooruit en zie 10 meter voor ons Tender staan, zowat neus aan neus met een vos. Ooh, wat prachtig! Ondanks dat ik het fototoestel om de nek had hangen, was ik helaas te laat met knippen. Het was vast een prachtige foto geworden. De vos was vrij rustig en schoot niet eens direct weg. En Tender luisterde goed naar haar baas en ging er niet achteraan.

Dat er in de duinen veel konijnen zitten, heeft Tender inmiddels ook ontdekt. Ze heeft er echt neus voor. Ze duikt iedere keer weer weg de struiken in en ja hoor......, dan zien we weer een konijntje wegvluchten. Gelukkig heeft ze nog niet het benul dat ze de konijntjes ook kan vangen. Het blijft dus alleen bij opjagen. Maar iedere keer als we terug komen van de wandeling, ziet Tender er niet uit. Ze zit dan vol met klittenballen. Het is dus een heel gepeuter iedere keer weer, als we terug komen van de wandeling.