De wandeling

Afgelopen zaterdag hebben we een route gelopen die ongeveer een kwartier rijden bij ons vandaan ligt. Een onontdekt gebied waar je jezelf alleen op de wereld waant. De grond is er zo drassig dat je wel laarsen aan moet hebben om er doorheen te lopen. Maar zo mooi en rustig is het er, dat je dat er graag voor over hebt. Aan het einde van de route lag een brede sloot, waar je bij iedere stap die je maakt de kikkers om je heen ziet wegspringen. Tender genoot met volle teugen en we hebben haar voor de verandering een keer uit de sloot kunnen houden.
Tender is me er ook een hoor. Ze was van de week met een hond aan het spelen op het losloopveld bij ons in de wijk. Het was een hond waar ze erg goed mee kon opschieten en ze was dan ook niet van plan om het spel op te geven, ook niet toen het vrouwtje van de hond weer wegreed met de fiets. Youri rende hard achter zijn vrouwtje aan en Tender rende weer hard achter Youri aan. Leuk toch, zo samen rennen. Toen het vrouwtje van Youri echter langs Tender haar behendigheidsmuurtje reed, week Tender tijdens het spel zo af, richting het muurtje. Ze sprong er op, en liep zo haar parcours, welke we de laatste tijd geregeld oefenden. Op het einde van het muurtje ging ze keurig zitten. Richard die op wel 100 meter van haar af stond is maar naar toe gekomen om haar een beloning op het muurtje te geven. Zo krijgt ze natuurlijk wel een naam als behendigheidshond. Maar ik vond het wel erg lief toen ik het verhaal hoorde.
Gisteravond heeft Tender een stok gevonden. En wat voor een stok, een hele mooie! Zo mooi dat de stok gisteravond bij ons in de tuin belande. Vanmorgen vroeg toen ze weer uitging, liep ze linea recta weer op haar stok af. Deze stok heeft ze een half uur ( want zo lang duurde haar wandeling ) meegedragen in haar bek. Loslaten was geen optie. Ook toen ze langs een hekje moest lopen, waar geen fietsers doorheen kunnen. Heel voorzichtig werd de stok eerst een stukje naar links en dan een stukje naar recht bewogen om hem maar tussen het hekje door te kunnen krijgen. Het is zo'n mooi gezicht als je haar dan ziet lopen, de kop heel hoog geheven en haar staart gaat net zo ver omhoog, om maar in balans te kunnen blijven. Ze is dan echt een trotse dame.

Een wasbeurt

Tender heeft de neiging nog wel eens, om tijdens de wandeling door de bosjes heen te lopen. Best lastig, want ik weet natuurlijk nooit wat ze daar precies uit spookt. Maandag bleef ze weer een flinke poos in de bosjes. Na een poos gewacht te hebben, kwam ze eindelijk hard aanlopen. Blij dat ze er weer was, ging ik haar met een hoge stem belonen en wilde haar meteen een dikke knuffel geven. Maar ik deinsde gauw terug toen ik haar vacht rook. Ik zag er niets aan, maar er was geen twijfel mogelijk, ze had in een kadaver liggen rollen, het zwijn. Er bleef dus niets anders over dan haar onder de douche te zetten. Blijkbaar voelt ze dit aan, want ze liep overal naar toe, behalve de douche in. Dus met een zachte doch dwingende hand heb ik haar toch daar gekregen. En dat was niet voor zijn beurt, want er kwam zwart water vanaf. Nadat ik klaar was deed ik de douche deur open en Tender liep hard naar ons bed toe, waar ze heerlijk boven op ging rollen. Nou ja, één voordeel, ze was heerlijk schoon!


Vandaag is Tender meegeweest naar mijn zwager en schoonzus. Zij hebben een Golden Retriever reu, een echte lieverd. De reu was supermannelijk en vond Tender een enorme lieve en knappe meid. Nou ja, op dat punt heeft hij natuurlijk gelijk, Tender is ook lief en knap. Maar al die mannelijk aandacht was toch niet echt aan haar besteed. Spelen wil ze wel, maar zodra het spel iets te serieus wordt gromt ze van zich af. En dat is iets wat ze niet gauw doet. Ik kan toch merken dat ze wat volwassener aan het worden is. Ze komt steeds beter voor zich zelf op.

De dierenwinkel

Het eten van Tender was zowat op. En dat vindt Tender helemaal niet erg, want meestal neem ik haar mee naar de dierenspeciaalzaak. En alles ruikt hier ontzettend lekker. Eigenlijk ga ik er voor haar gevoel altijd veel te snel weer uit. Het personeel is altijd erg lief voor haar. En ze wordt dan ook altijd heerlijk verwend met een koekje. En dit keer, omdat ik het fototoestel bij me had kreeg ze voor de foto nog een extra koekje. Dat is mazzel hebben!!

Naar de dierenarts

Het begon eigenlijk woensdagavond. We wilden Tender uitlaten en ze kwam toen heel vreemd overeind. Alsof ze niet vast op haar poten stond. Buiten gekomen leek het wel alsof ze aan het wiebelen was met haar achterhand. We hebben dus maar een heel kort rondje gelopen. Thuisgekomen hebben we van alles gecontroleerd, haar voetjes, haar gewrichten en haar spieren. Maar eigenlijk reageerde ze nergens echt op. Ook haar eierkoek die ze 's avonds altijd voor het slapen gaan krijgt heeft ze met smaak opgegeten. De volgende ochtend was het nog erger met Tender. Ze liep zelfs op drie poten, maar steunde wel op haar achterpoot. Aangezien ik 's middags moest werken, ben ik direct maar met haar naar de dierenarts geweest. Ik was er nu tenslotte vroeg bij, mocht het wel iets ernstigs zijn. In de wachtkamer stond een hobbel eland voor de kinderen, die Tender erg eng vond. Ze ging heel voorzichtig kijken, maar wel met haar staart tussen de benen. De dierenarts heeft Tender zien lopen en ook alles gecontroleerd, maar kon zo ook niet direct een reden bedenken wat het kon zijn. Dus heeft Tender zekerheidshalve maar een spuit gekregen met ontstekingsremmers en een aantal tabletten voor thuis. Toen we de wachtkamer weer inkwamen, kon Tender her weer niet laten om aan de hobbel eland te snuffelen. En hij was nog steeds eng. De dag na het dierenartsbezoek was Tender weer klacht vrij. Ze liep weer als een kievit. Echt heel bijzonder. We staan nu nog steeds voor een raadsel wat het was. Maar we zijn blij met de goede afloop.

Dagje fietsen

Tender vindt het heerlijk als ze mee mag. En eigenlijk maakt het haar niet uit waar we heen gaan, als ze er maar bij mag zijn. Zo ging ik vorige week een dagje fietsen met mijn moeder en natuurlijk mocht Tender ook mee. Toen ik de opvouwbare hondenkar uit de schuur haalde stond ze al om me heen te dartelen. Maar we moesten echter eerst nog een stuk met de auto rijden voordat ze kon genieten van haar fietstocht. Nadat ik de kar uitgeklapt had en achter de fiets had gemonteerd, stond ze al te trappelen om er in te kunnen klimmen. Een prachtig gezicht is het trouwens als ze in de hondenkar zit, met al haar wapperende haren. Bij een sloot waar geen verkeer langs kon komen, zijn we afgeslagen. Hier hebben we een eind door het hoge gras gelopen en hebben lekker gepicknickt. Tender genoot van alle langskomende bootjes. Lekker uitrusten was er dus niet bij. Mijn moeder wilde wat bramen zoeken en Tender wilde wel graag met haar mee. Maar ja, het vrouwtje bleef bij de fietsen en dan wordt het toch wel moeilijk. Want ze blijft natuurlijk wel een herdersoort, die graag alles en iedereen bij elkaar houdt. Ze besloot dus op een hoek te gaan staan, zodat ze ons allebei in de gaten kon houden.
Na een vermoeiende dag was Tender blij dat ze thuis was. Ze genoot dan ook toen ik haar bij mij op de bank trok en haar heerlijk op haar buikje kriebelde. Wat een heerlijke dag was het weer.

Tijdens het uitlaten doe ik geregeld oefeningen met Tender. Ze vindt dit steeds leuker worden. Nog niet zo lang geleden was ze gauw afgeleid, maar tegenwoordig heeft ze er steeds meer zin in. Zo laat ik Tender de laatste tijd over dit muurtje lopen, een soort kattenloop is het. Ze weet het al precies. Aan het einde doen we altijd de zit-, staan- en af oefening. En hier horen natuurlijk beloningen bij, vaak stukjes kaas of rodiworst.