Als we gaan wandelen moeten we altijd eerst de straat voor ons huis over steken. Van jongs af aan moet Tender gaan zitten bij de stoeprand, omdat ik niet wil dat ze zo oversteekt. En ze is daar inmiddels zeer bedreven in geworden. Bij de stoep gaat ze niet gewoon zitten, maar strak tegen mijn been aan. Precies zoals ik haar heb aangewend. Ik moet haar kunnen voelen. Soms zit ze net teveel van mij af en als ik dan zeg, Tender beter!, dan schuift ze keurig tegen mijn been aan.Plassen doet ze tegenwoordig steeds meer als een reu. Ze zoekt een boom uit en probeert haar poot zo hoog mogelijk op te richten. Dat gaat haar natuurlijk niet zo gemakkelijk af als een reu, maar ze doet toch goed haar best.
Ook is ze een kei in een plasje onthouden. Als ze op de heenweg heeft geplast en we gaan er op de terugweg toevallig weer langs heen, dan zoekt ze het plasje feilloos weer op, om te ruiken of er toevallig in de tussentijd niet een andere hond over heen heeft geplast.
