vrijdag 28 september 2007

De laatste vakantieweek



Eigenlijk hebben we de laatste vakantieweek best veel geluk gehad, wat het weer betreft. Als het regende zaten we in ons comfortabele huisje. En wanneer we er op uit trokken hadden we gelukkig telkens droog weer. Geregeld kon Tender in onze tuin liggen, maar ze lag wel aan de lange lijn, want de tuinen waren niet afgesloten. En zij zag het verschil niet in onze en andere tuinen. Het park Landal Port Greve ligt direct tegen het Grevelingenmeer aan waar je prachtig met de hond over de dijk kunt lopen. Er zaten erg veel honden in het park, dus Tender kwam helemaal aan haar trekken. En het Grevelingenmeer was heerlijk om in te zwemmen, wat Tender dan ook geregeld deed. Het park is echt een aanrader voor hondeneigenaren.

We zijn naar allerlei plaatsjes in de buurt geweest, o.a. ook naar Burg Haamstede. Hier was een muurtje waar ze weer overheen moest lopen. Ze kan zo langzamerhand geen muurtje meer tegen komen of ze moet er overheen. Dus maar gauw even weer een fotootje geschoten van haar.


Het strand was ongeveer tien minuten rijden met de auto. Hier kwamen we verscheiden beardies tegen en dat waren allemaal vakantiegangers. Telkens als we naar het strand gingen namen we de werpstok mee. Tender wist dit al precies. Ze was dan niet van onze zijde te krijgen. Onvermoeibaar leek ze op deze momenten. Voor andere honden had ze dan ook totaal geen aandacht. Af en toe ging ze de zee in, om even af te koelen om vervolgens weer gauw op zoek te gaan naar de bal. Na afloop gingen we telkens wat drinken in een paviljoen. De honden moesten daar aangelijnd worden, maar die lijn waren we een keer vergeten. We hebben het er toen maar gewoon op gewaagd en het ging gelukkig prima. Wat is ze toch een voorbeeldige hond aan het worden. Gisteren had ze ontdekt dat er prachtige gaten in het zand te graven waren. Ze ging helemaal op in haar werk en stopte alleen af en toe even omdat ze een hond hoorde blaffen.

maandag 24 september 2007

Op bezoek bij de fokker



Vrijdag zijn wij ’s middags naar onze fokkers geweest die in Schiedam wonen. We zaten, nu we op vakantie waren, niet zo gek ver hier vandaan. En dat was een mooie gelegenheid om hun en Tender haar familie weer eens te zien. Het ontvangst was zoals altijd heel hartelijk. En alle drie de wolbalen stonden ons ook al op te wachten bij de voordeur, moeder Abbey, zus Suzy en halfbroer Fellow. Prachtig al die honden samen! Van de fokker kregen ze alle 4 een traktatie en daarvoor gingen ze allemaal keurig op een rij zitten. Ze kunnen dan zo goed luisteren allemaal. Nadat ze allemaal iets hadden gekregen zochten ze alle vier een vrij plaatsje op om het lekkers op te eten. Toen er echter een vliegtuig over kwam vliegen schrok Tender van het geluid en ging op de trap zitten. Dat was natuurlijk niet handig van haar, want er waren genoeg liefhebbers die haar traktatie er ook wel bij wilden hebben. Dus bij terug komst in de kamer lag er natuurlijk niets meer, helaas.
Nadat er heerlijk voor ons gekookt was hebben we de honden nog even laten plassen. Bij terugkomst ging Tender achter de bank liggen, achteraf het plekje van haar zusje Suzy. Suzy liep al een paar keer naar haar plekje achter de bank, maar zag telkens dat het al bezet was. Teleurgesteld ging ze dan maar weer op zoek naar een ander plekje.
Voordat we het wisten was het al weer laat en zijn we weer op weg gegaan naar ons vakantieadres. Ach ja, gezelligheid kent geen tijd.

woensdag 19 september 2007

Op vakantie in Zeeland




Tender voelde het alweer aankomen. Er stond wat te gebeuren, want baasje en vrouwtje waren zo druk met van alles en nog wat. Dus telkens kwam Tender weer polshoogte nemen over de stand van zaken. En maandag was het dan eindelijk zo ver dat we weggingen. Na een rit van zowat drie uur kwamen we aan in het vakantiepark in Zeeland. Tender en ik wachten buiten bij de receptie, terwijl baasje de sleutels ging halen. En wat een aantal honden kwamen we daar tegen zeg. De een nog leuker dan de ander. Ze zag het helemaal zitten en genoot nu al. Helaas kwam daar ’s avonds verandering in. We hadden de open haard aan en het rooster van de schoorsteen open gezet. Maar de afzuiging functioneerde blijkbaar niet goed, dus na niet al te lange tijd zag de kamer blauw van de rook. We hebben dus alle ramen en deuren geopend om frisse lucht naar binnen te krijgen. Tender begon ook ongedurig te worden en wilde geregeld naar buiten vluchten. Tot overmaat van ramp ging het brandalarm ook nog af. Tender was in alle staten en ging zitten, staan dan weer lopen of vluchten. Wat een ellende. Na een poosje was het ons gelukt om het alarm uit te schakelen en langzaam maar zeker kwam er rust in huis. Toch een domper op Tender haar eerste dag vakantie, die toch zo leuk begon.

maandag 10 september 2007

Hondencursus



Het is weer september en dat betekent dat het schoolseizoen weer is begonnen. En ook de honden moeten er weer aan geloven. Tender heeft al verscheidene cursussen gevolgd. De laatste, de GG-Beginners, is helaas niet met goed gevolg afgesloten. Tender, heel gevoelig voor geluiden, hoorde tijdens dat examen een trein langs komen en was meteen van slag. Het gevolg was dat ze niets meer wilde doen. Erg jammer, want ze kon het wel. Maar ja, het blijven altijd moment opnames. Nu gaan we dus weer op herhaling. Alleen mogen we nu meetrainen met de GG1,GG2 en GG3 groep. Het voordeel hiervan is dat we nieuwe dingen leren, een uitdaging dus. En door het hoger niveau we minder lang met een oefening bezig zijn, waardoor er minder verveling bij Tender optreedt. Dus zodra Tender in de gaten heeft dat ik haar apporteerblok pak, begint ze te dollen. Enthousiast loopt ze naar de auto en zodra ik over de brug rij met de ribbels, weet ze dat we er zowat zijn en zit ze op het puntje van haar stoel. Haar school is dus meteen een uitje voor haar. Wat willen we nog meer?

zaterdag 1 september 2007

Oma wegbrengen

Oma is een weekje naar Terschelling geweest en Tender mocht haar natuurlijk wegbrengen en ophalen. Nou is Tender stapel op oma. Alleen bij het woord al zie je haar lachen. En ze vond het dan ook schitterend dat ze meemocht. Alleen toen we in Harlingen waren, bleken de boten, harde stoomtonen te laten horen. En dit was echt heel erg eng. Tender is bang voor harde of vreemde geluiden. Dus de lol was er helaas gauw af voor haar. Ze vertoonde al snel een vluchtgedrag. Jammer voor haar en natuurlijk ook een beetje voor oma.
Van de week hadden we visite en kreeg Tender gezelschap van bouvier Lobke. Lobke is al wat ouder en het spelen hoeft voor haar niet meer zo, maar toen we bij het water waren, waren de beide dames lekker fanatiek. Heerlijk zwemmen en al die mooie stokken binnenhalen. Wat ik heel lief vond was dat Tender na afloop in de tuin heel voorzichtig toenadering zocht bij Lobke. Ze wilde eigenlijk het liefst tegen haar aan kruipen, zo liefkozend! Echt heel vertederend gezicht.
Tender is een enorme ballen gek. Ze haalt alle ballen die we met de werpstok gooien keurig op. En de bal houdt ze dan ook nog keurig in haar bek vast, tot dat ik het commando los geef.

Tender had van week weer last van haar voorpoot. Ik heb alle gewrichten gebogen en haar teentjes bekeken, maar kon niets alarmerends vinden. Totdat ik bij haar oksel kwam. Het leek wel of er een dikke klit zat. Toen ik hem er voorzichtig uit wilde halen, merkte ik dat hij zo vast zat, dat ik hem er maar uit geknipt heb. Toen ik het klitje weg trok, zag ik dat er een hele pluk etter aan zat. Er bleek een wondje in haar oksel te zitten, met een soort putje in het midden, gevuld met etter. We hebben deze wondjes al eens vaker bij haar aangetroffen, alleen niet op zo'n rot plek. Tender heeft ook vurige plekken op haar buik en borst. Bij navraag in de buurt, blijkt dat er een heleboel honden last hebben van deze zelfde aandoening. Sommigen ook met etter gepaard. Tender zit/drinkt heel veel in/uit de sloot bij ons in de buurt. En de andere honden uit de buurt doen dat ook. De sloot oogt heel gezond. Er zit veel vis in. En ook de hoeveelheid aan vogels hier is groot. Zelfs de smienten komen hier met de winterdag overwinteren. Het gaat om een brede sloot met een flinke plas er aan vast. Dus je verwacht zoiets niet. We hebben Tender nu een paar dagen aan de riem, langs de sloot, of kiezen een andere ( helaas minder mooie ) route. Het zere plekje in de oksel is in middels aan het genezen. En ook het lopen gaat vanaf vandaag gelukkig weer beter.