Tender in Hellendoorn

Vandaag hebben we heerlijk gelopen in de bossen van Hellendoorn. Een route die we gehaald hebben uit het boekje "wandelen met je hond"van de ANWB. In dit boekje staan 25 losloopgebieden en zodoende kwamen we in Hellendoorn terecht. Een oase van rust hier. Hier kwamen we twee honden tegen die prima met Tender overweg konden. Tender was weer helemaal in haar element. Onderweg kwamen we een grote stapel met bomen tegen waar Tender probeerde overheen te klimmen. Maar alles begon aardig te schuiven tijdens het klauteren van Tender. Het zag er veel te gevaarlijk uit en dus moest Tender er snel af van mij. Daarna liepen we langs een ravijn, een soort afgraving. Aan de andere kant van dit ravijn loopt een spoorweg, waar ze natuurlijk niet bij kan. Maar toen er een trein langs kwam rijden, liep ze wel hard langs het ravijn met die trein mee. Pfff.....alles is gelukkig goed gegaan. Desondanks hebben we hier heerlijk gewandeld en na afloop nog even genoten van wat drinken met een appelstuk bij Hotel-Restaurant "De Uitkijk".

Tender en de zwaan

Jawel hoor, daar was die weer, de zwaan. Telkens als Tender hem ziet probeert ze hem weg te blaffen. Maar de zwaan is absoluut niet bang en kwam dit keer zelfs uit het water. Oei, dat was wel een beetje eng zeg. Want wat was de zwaan eigenlijk groot. In het water durfde Tender de zwaan makkelijk aan, maar nu deze op de wal stond, was ze toch een stuk voorzichtiger geworden. Ze durfde ook niet al te dicht bij hem in de buurt te komen, maar bleef op gepaste afstand. De zwaan was nu extra fel, want zijn vrouwtje is aan de plas aan het broeden. Op een gegeven moment hadden ze er blijkbaar alle twee genoeg van en ging ieder zijn eigen weg.

Vriendinnetjes Bella en Tender

Geregeld komen we ons buurthondje Bella tegen, ook een Bearded Collie en echt een schatje. Als één van twee iets eerder aan het rondje begint, dan ruikt de ander dat precies. En ze zijn dan net van die stofzuigers, neus op de grond en het spoor volgend. Zo zijn ze in no time bij elkaar en kan het feest beginnen........spelen!!!

Met de bus naar oma

Handig is een hond die je overal mee naar toe kunt nemen en die een ander niet tot last is. Tender is van alle markten thuis en vindt de bus dan ook helemaal geen probleem. Ze stapt met alle gemak in en gaat rustig in de bus liggen, soms met haar kop op haar poten. Zo ook dit keer dat we met de bus naar oma gingen, mijn moeder dus. Op de heenweg lag ze keurig tussen de stoelen in en de meeste reizigers hadden niet eens in de gaten dat er een hond in de bus zat.



Maar op de terugweg kwamen we bij de uitgang te zitten omdat er verder geen plaats was. En dit vond Tender wel reuze interessant, vooral toen we langs de kinderboerderij reden. Ze was meteen wakker en zat op het puntje van haar kont het schouwspel te volgen. Ze wilde wel helemaal om de deur heenkijken om al die schaapjes maar te kunnen blijven volgen. Helaas was al het moois niet lang te aanschouwen, want ja we rijden natuurlijk verder.

Het voorjaar begint

Prachtig is het zodra het zonnetje even schijnt. En een echt voorjaarsgevoel krijg je als je het eerste nest met jonge ganzen voorbij ziet zwemmen. Voorzichtigheid is nu echt geboden aangezien Tender nogal een drijver is. En dit kunnen we nu niet hebben met al die kleine diertjes.

Odwin en Tender

Ik ben afgelopen vrijdag aan mijn hand geopereerd en dat betekent nu dus een beetje behelpen met één hand. Dus helaas kan ik even niet trainen voor het examen wat er volgende maand aan zit te komen. Wel kan ik gelukkig nog gewoon wandelen met Tender. Alleen kan ik haar niet perfect afdrogen met één hand als ze nat is, dus dat wordt tijdelijk maar even met de Franse slag gedaan.
Vanmorgen hebben we even koffie gedronken bij Tender haar vriendje Odwin. Odwin is een Golden Retriever en echt een schat van een dier. Hij helpt zijn vrouwtje met bijvoorbeeld post ophalen en de telefoon pakt hij voor haar. Odwin is cum laude geslaagd als Soho hond en dat is een verdienste van zijn vrouwtje, die hem zelf heeft opgeleid. Tender en Odwin hebben dezelfde manier van spelen en kunnen soms helemaal knuffelig in elkaar op gaan. Echt zo’n vertederend gezicht is dat. De foto’s die ik er van gemaakt heb zijn niet allemaal even goed, want alles moest natuurlijk met één hand gedaan worden.