Heerderstrand

Vandaag, tweede kerstdag hadden we geen visite en geen verplichtingen. Dus nadat Tender vanmorgen een uur over de dijk aan het Zwarte Water had gelopen, gingen we vanmiddag met de auto naar het Heerderstrand toe. Dit strand is van half september tot half april toegankelijk voor honden en er zijn veel mensen die hier gebruik van maken. Tender had thuis al in de gaten dat we met de auto weggingen. Want ondanks het vuurwerk ( waar ze erg bang voor is ) kwam ze vrolijk aan lopen om met ons mee te gaan. We hadden bij het Heerderstrand de werpstok bij ons en dat was natuurlijk feest. Geen hond zag ze meer staan. En volgens mij kan ze met dit spelletje doorgaan totdat ze er bij neer valt. Van tijd tot tijd lassen we dan ook even een pauze in, zodat ze even kan bijtrekken. Door dit rennen achter de bal aan, kreeg ze het natuurlijk warm en wilde ze verkoeling zoeken bij het water. Maar dit water was bevroren. Toen ze er op ging staan, kraakte het ijs onder haar poten en zakte ze er door heen. Dat was schrikken voor haar. Ze sprong met alle vier haar poten de lucht in, het water was niet meer interessant.

Kerst nadert

Het is zowat kerst en dat houdt in dat we op het kerkhof een kerstbakje gaan neerzetten. Tender weet het graf van mijn vader al precies te vinden, want ze gaat altijd mee. In het begin had ze geen rust en wilde ze overal heen lopen om te snuffelen. Maar inmiddels weet ze dat ze even rustig moet wachten tot we klaar zijn met alles. Dat doet ze ook keurig. Ik hoef haar daarover niets meer te zeggen eigenlijk. Na afloop zijn we bij Tuinland naar binnen gegaan om te kijken bij de kerstafdeling. En hier stond een grote Kerstman naast de kerstboom. Tja, dat nodigt natuurlijk uit om er een foto van te maken. Ik zet Tender dus naast de Kerstman en maak een paar foto’s. Toen ik klaar was en mij omdraaide stond daar een man of 10 te wachten tot ik klaar was met fotograferen. Oeps, we hielden de boel dus flink op. Een man vroeg van wie die hond was en praatte Tender zo weer naast de Kerstman. Tender luisterde wonder boven wonder ook nog naar hem. Hij ging samen met Tender naast de Kerstman staan en wilde ook graag op de foto. Dus zijn vrouw maakte er gauw een paar. Ze is ook zo fotogeniek.

De eerste vorst is deze winter weer in het land. Hierdoor is de grond bevroren en dat zorgt ervoor dat we na iedere wandeling een heerlijke schone hond mee naar huis nemen. En dat is uniek, want Tender is een smeerpoets eerste klas. Na afloop van iedere wandeling gaat ze vaak uit de waterbak drinken die ik buiten in de tuin heb staan. Deze vul ik iedere dag met schoon water. En dit water blijkt lekkerder te zijn dan het water binnen. Maar dit water buiten is natuurlijk zo bevroren en dat is iets wat Tender niet snapt. Telkens weer gaat ze met haar tong door de waterbak en telkens wil het maar niet lukken. Het valt mij nog mee dat haar tong er niet aan vast is blijven plakken.

Naar buiten kijken.

In de tijd dat Tender nog klein was, tilde ik haar vaak op om baasje uit te zwaaien, die de auto aan de overkant van de straat had staan. Tender vond dit prachtig en wist ook precies wat de bedoeling was als ik haar op mijn armen voor het raam hield. Heel wijs zat ze dan alle kanten op te kijken en was zichtbaar aan het genieten. Heel af en toe doe ik het nog wel eens, maar ja, ze weegt nu ruim 28 kg en ik houd het dan ook niet erg lang meer vol. Ik zet mijn ene voet op een betonnen hondenbeeld welke ik in de kamer heb staan, om haar hoog te houden. Tender slaat haar voorpoten dan weer als vanouds over mijn armen heen en geniet weer heel even. Helaas voor haar is dit de enige manier om lekker naar buiten te kijken. Ze gaat wel geregeld bij de voordeur zitten. Maar ja, door het geribbelde glas wat we daar hebben ziet ze niet erg veel.

Weekje vakantie in Kijkduinpark

Eén december is onze trouwdag. Dus ter gelegenheid hiervan, zijn we er een weekje op uitgetrokken richting Kijkduin. Tender had al gauw in de gaten dat er wat te gebeuren stond, want we waren natuurlijk druk doende, met alles inpakken. Ze was er dan ook als de kippen bij, toen we vertrokken. Veronderstel dat we haar niet zouden meenemen. De eerste dag hadden we stralend weer en de rest van de week hebben we erg veel regen gehad. Zo ook toen we aan het strand liepen. Er stond harde wind, windkracht 9, en de zee liep met schuimende koppen het strand op. Er kwam een zwarte lucht op ons af, wat een prachtig contrast gaf met de witte koppen van de zee. Nadat ik een paar mooie foto's had geknipt, begon het al heel snel, erg hard te regenen. Het leek wel hagel, zo kwam de regen op ons neer. Tender schrok hier net zo van als wij en schoot weg de duinen in. Roepen hielp niet, daarvoor maakten de golven en de regen te veel lawaai. Gelukkig keek ze even achterom en probeerde Richard haar te lokken met de bal. En een geluk bij een ongeluk, ze reageerde hier op en kwam onze kant op. Gelukkig!!! We hebben haar gauw aangelijnd en later in de duinen, toen de regen was afgenomen, weer losgelaten. Thuisgekomen in het vakantiepark, ging ze lekker op ons bed liggen, haar hoofd op het kussen. Zo lief.........!

We liepen door de duinen, toen ik Richard in één keer hoor schreeuwen naar Tender; TENDER NEE!! Ik kijk vooruit en zie 10 meter voor ons Tender staan, zowat neus aan neus met een vos. Ooh, wat prachtig! Ondanks dat ik het fototoestel om de nek had hangen, was ik helaas te laat met knippen. Het was vast een prachtige foto geworden. De vos was vrij rustig en schoot niet eens direct weg. En Tender luisterde goed naar haar baas en ging er niet achteraan.

Dat er in de duinen veel konijnen zitten, heeft Tender inmiddels ook ontdekt. Ze heeft er echt neus voor. Ze duikt iedere keer weer weg de struiken in en ja hoor......, dan zien we weer een konijntje wegvluchten. Gelukkig heeft ze nog niet het benul dat ze de konijntjes ook kan vangen. Het blijft dus alleen bij opjagen. Maar iedere keer als we terug komen van de wandeling, ziet Tender er niet uit. Ze zit dan vol met klittenballen. Het is dus een heel gepeuter iedere keer weer, als we terug komen van de wandeling.

Tender is vandaag drie jaar geworden

Drie jaar is onze kleine meid al weer geworden. Waar blijft de tijd toch. Als de dag van gisteren zie ik haar nog voor me, als een klein dreumisje van ruim 6 weken. Dat was onze eerste kennismaking met haar. En nu is ze inmiddels uitgegroeid tot zo'n prachtmeid.

Voor Tender haar verjaardag hebben we een lekkere schenkel gekocht. Iets wat ze nog nooit eerder heeft gehad. Dus het was even spannend of ze hem wilde hebben. Nadat ik de schenkel op haar dekentje had neergelegd ging Tender er eerst even aan ruiken. Vervolgens deed ze alle moeite om de schenkel onder het dekentje te begraven. Dus alles zag er als een lekkere chaos uit. Nou, erg dankbaar was ze in ieder geval niet. Want nadat ze hem had begraven liep ze mooi van haar dekentje weg. We moeten denk ik voor volgend jaar toch en ander verjaardagscadeautje bedenken.

Tender haar eerste nestwandeling

We hadden vandaag Tender haar eerste nestwandeling in Soest. Eigenlijk was het een familiedag, want we hadden twee nesten die meewandelden. Uit Tender haar nest liepen er zes honden mee. En uit het tweede nest liepen er vijf honden mee. Er waren nog twee beardies aanwezig, dus we hebben heerlijk gewandeld met 13 honden.Nu denk ik soms dat ik mijn eigen hond ken, maar zowel Richard als ik vergisten ons soms tijdens de wandeling. Want dit is Floyd, Tender haar volle broer. Ook hij is net zo donker getekend als Tender en qua karakter zou hij geloof ik wel een eeneiïge tweeling kunnen zijn van Tender. Ook hij is heel gevoelig voor geluiden en ook hij heeft last van grijpangst ( niet van boven benaderd willen worden ). Dat is zo leuk van zo'n familiedag. Je ziet zoveel herkenning.
Riven ging in zijn enthousiasme dwars door alle bramenstruiken heen rennen. Nou ja, dan kun je er natuurlijk op wachten dat je problemen krijgt met zo'n vacht. Hij zat dan ook zo vast als maar kon. Met vele helpende handen en handschoenen werd geprobeerd hem heel voorzichtig los te krijgen. Gelukkig bleef hij keurig rustig wachten ( hij kon natuurlijk ook niet anders ) en lukte het om hem weer los te krijgen.

Op een gegeven moment hadden we paniek in de groep. We misten namelijk Tender haar zusje, Maggie. Haar vrouwtje liep de verkeerde kant op om te zoeken en begon natuurlijk aardig in paniek te raken. Na echt een flinke poos, kwam Maggie weer tevoorschijn. Waarschijnlijk was ze richting de parkeerplaats gelopen om haar vrouwtje te zoeken. Ook zij was waarschijnlijk in paniek geraakt, want ze hangt heel erg aan haar vrouwtje. Dus we waren allemaal erg blij dat ze weer boven water was. En Maggie......., zij kreeg een enorme dikke kus!!
Er is geen muurtje die Tender onbenut laat en ook tijdens deze wandeling kwam ze er weer één tegen. Pas wanneer ik haar vrij geef, komt ze er weer vanaf. Het is ook zo'n lekker ding!

Na de wandeling hebben we bij de kiosk wat gegeten en gedronken. Iedereen was erg enthousiast. En misschien dat we volgend jaar wel weer gaan wandelen met een nog grotere groep, want Abbey ( Tender haar moeder ) verwacht 5 december weer een groot nest te krijgen. We kijken er nu al naar de volgende familiedag uit!!

Wandelen met regio oost van de NBCC

Het voorspelde vandaag niet veel goeds, wat het weer betreft. Maar toch, toen we eenmaal aan het wandelen waren viel het toch allemaal best mee. Af en toe moesten we de paraplu gebruiken, maar het grootste deel van de wandeling hadden we prachtige zon momenten. Tender was al een klein beetje moe voordat ze aan de wandeling begon, want ze was net een klein uur aan het trainen geweest op de hondenschool. Maar dat mocht de pret niet drukken, want toen we aankwamen op de parkeerplaatst en ze al die beardies zag, was ze al haar vermoeidheid meteen vergeten. Ook Sofar, haar lover van vorige week was er weer. Maar deze zag Tender dit keer niet staan. Ze was dus toch niet de ware voor hem, helaas voor haar.

Door de vele regen waren er erg veel plassen. Sommigen zo diep dat de honden er tot hun middel instonden. Tender bleek niet de enige hond te zijn die erg gek op vieze plassen was. Het was één groot waterballet. Een enkeling bleef schoon, maar de rest waren niet om aan te zien, zo nat en smerig.
Na afloop hadden we koffie en thee met wat lekkers erbij. Even warm worden! Rianne liep met de markiesjes te zwaaien. En alle honden waren dolenthousiast met dit lekkers.
Alle 12 beardies en hun baasjes, heel leuk dat jullie er allemaal bij waren!! Het was erg gezellig!!

Clubwandeling regio noord

Vandaag hebben we met Tender meegelopen met een regiowandeling georganiseerd door Didy, regiovertegenwoordigster van de Bearded Collie Club. We moesten ruim een uur rijden naar Bakkeveen, waar de wandeling werd gelopen. We hadden gelukkig droog weer en geen wind, echt heerlijk weer om te wandelen dus. Met zeven beardies was het een feest voor de honden. Ze hebben heerlijk gelopen door de modderpoelen, zandvlakten en weilanden. Prachtig om te zien hoe enthousiast ze allemaal waren.


En Tender had de hele wandeling sjans. Sofar, een reu van ruim een jaar was helemaal weg van haar. Waar Tender was, daar was Sofar ook. Samen zitten, samen liggen, samen snuffelen, zo lief. Maar ook de liefde bedrijven was favoriet bij Sofar. Tender liet het meestal gelaten toe, maar gromde ook wel eens als ze het zat was.
Na afloop hebben we na de groepsfoto gezellig met z'n allen op het terras gezeten. Het was niet koud, dus we konden met onze niet al te schone honden lekker buiten genieten van ons kopje koffie en thee. Een leuke afsluiting van een geslaagde wandeling.

Tender haar eerste beker.

Onze hondenschool Cave Canem bestaat dit jaar 10 jaar. En daarom werd er een gezellige sport en speldag georganiseerd. In groepjes moest je samen met je hond verschillende hondensporten afwerken. Daarvoor kreeg je per onderdeel punten. En het totaal aan punten bepaalde de scores. Er waren 6 onderdelen waar we mee te maken kregen, Ringkeuring, GG, Flyball, Frisbee, Behendigheid en Doggydance. Voor Tender was alleen Frisbee een onbekende sport, maar ook dit vond ze erg leuk om te doen. Terwijl ze aan het wachten was, hing ze al helemaal in de riem omdat ze graag achter de frisbees aan wilde rennen. Na afloop was de uitreiking van de bekers en tot mijn verbazing kreeg Tender de eerste prijs uitgereikt. We hebben nog nooit een beker gewonnen, dus ook nu hadden we niet op een beker gerekend. Maar we waren erg vereerd met de prijs.

Onze auto moest nodig een keer gewassen worden en ik besloot dit keer om naar "Bas" de wasstraat te gaan. Tender mocht natuurlijk weer mee. Het was voor haar de eerste keer dat ze de wasstraat inging en ik was benieuwd hoe ze zou reageren. Toen we net in de wasstraat waren begon ze zich klein te maken ondanks mijn geruststellende woorden. En toen de borstels begonnen te draaien kroop ze tussen mijn stoel en de achterbank in. Ze ging op de grond liggen en maakte zich heel klein. Ze was dus bang. Ik had het wel een beetje verwacht. Al die nieuwe dingen maken enorm veel indruk op haar. Maar ik weet dat ze na een paar keer hier steeds beter op weet te reageren en dat ze steeds meer zelfvertrouwen gaat krijgen.
Na de wasstraat zijn we doorgereden naar Tuinland om een bos bloemen te halen. Hier moeten we altijd eerst de roltrap op. Ook hier was ze een poos geleden bang voor en nu loopt ze als een vrije vogel over de trap te dartelen. Ze vindt het wel leuk zelfs. Op het einde van de roltrap neemt ze altijd een sprongetje om op vaste grond te eindigen.
Als Tender wordt uitgelaten en Senna is voor haar uitgelopen is ze helemaal gek. Want Senna is Tender haar allergrootste vriend. Ze loopt dan met de neus op de grond hard achter het gelopen spoor van Senna aan. En dan......is het feest!! Want die twee kunnen zo ontzettend leuk spelen samen, geweldig gewoon.