We zijn weer wezen wandelen met de Bearded Collie club. Dit keer gingen we in Bussloo wandelen. Een prachtige locatie waar de honden heerlijk kunnen rennen en spelen zonder gevaar voor verkeer. ’s Morgens was ik nog wezen trainen met Tender bij onze eigen hondenclub. En ik had verwacht dat de meeste fut er wel uit zou zijn bij haar. Maar niets bleek minder waar. Ze was helemaal enthousiast bij het zien van zoveel vriendjes in combinatie met zoveel water. Ik denk dat we wel 30 Bearded Collies bij elkaar hadden en dat is echt geweldig om te zien. We hebben eerst een poos gewacht, want er was iemand verkeerd gereden en die stond bij de verkeerde parkeerplaats op ons te wachten. Na een aantal telefoontjes kon de wandeling eindelijk beginnen.
Na een kwartiertje lopen denk ik, bleek een hond zijn baasje kwijt te zijn geraakt. Door de overzichtelijke vlakte konden we wel zien waar de hond zich bevond. Waarschijnlijk was dit de laatste plaats geweest waar hij zijn baasje voor het laatst gezien had, want hij bleef bij de bult hangen. Nadat het baasje het hele eind was teruggelopen en de hond zich weer had verenigd met zijn baas, kon de wandeling weer verder gaan. Tender vermaakte zich opperbest en nam na iedere duik in het water een zandbad. Ze zag er echt niet uit en volgens mij was ze de meest smerige beardie die er tussen liep. Jaloers kun je dan worden op die honden die aan het einde van de wandeling er nog zo stralend en schoon uit zien. 
Op het einde van de wandeling hebben we een groepsfoto proberen te maken, maar helaas is die door de grote groep mij een beetje tegen gevallen. Het zijn allemaal kleine poppetjes geworden. Na afloop hebben we in de koffietent daar wat gedronken en hebben Suzanne en ik beiden de honden en de wandelaars getrakteerd op wat lekkers ter gelegenheid van onze verjaardag. We hadden echt een heel gezellige groep wandelaars. En ons huis, dat laat zich wel raden, is één grote zandbak.
