Na een kwartiertje lopen denk ik, bleek een hond zijn baasje kwijt te zijn geraakt. Door de overzichtelijke vlakte konden we wel zien waar de hond zich bevond. Waarschijnlijk was dit de laatste plaats geweest waar hij zijn baasje voor het laatst gezien had, want hij bleef bij de bult hangen. Nadat het baasje het hele eind was teruggelopen en de hond zich weer had verenigd met zijn baas, kon de wandeling weer verder gaan. Tender vermaakte zich opperbest en nam na iedere duik in het water een zandbad. Ze zag er echt niet uit en volgens mij was ze de meest smerige beardie die er tussen liep. Jaloers kun je dan worden op die honden die aan het einde van de wandeling er nog zo stralend en schoon uit zien. 



Op het einde van de wandeling hebben we een groepsfoto proberen te maken, maar helaas is die door de grote groep mij een beetje tegen gevallen. Het zijn allemaal kleine poppetjes geworden. Na afloop hebben we in de koffietent daar wat gedronken en hebben Suzanne en ik beiden de honden en de wandelaars getrakteerd op wat lekkers ter gelegenheid van onze verjaardag. We hadden echt een heel gezellige groep wandelaars. En ons huis, dat laat zich wel raden, is één grote zandbak.
3 opmerkingen:
Zo te zien hebben Tender en alle andere beardies weer heerlijk genoten!!!
Die heerlijke zandfoto's van Tender :-)
Hopelijk zijn we er de volgende keer weer bij!!
Knuffel voor Tender!
Ik zal Ecco dit ook niet laten zien, die wordt groen van jaloezie!
We hebben wel wat gemist!!!
En maar stofzuigen he, Aniet.. blijven stofzuigen.. ;-)
Hai,Wat een gezellige boel en schitterende opkomst. Baal ervan dat we het hebben moeten missen en duim dat er de volgende keer niks roet in het eten gooit.Dit is toch tien keer leuker dan een show zo al die gekke beardies bij elkaar.Tja dat zand hihi ach het hoort erbij toch?
Knuffs voor Tender..
Gr ingrid
Een reactie posten