Avond avontuur

Tijdens de avondwandeling gaat Tender standaard iedere avond bij haar vriendje, een schapendoes, langs om een avondzoen te geven. Wij lopen dan langs Milan zijn tuin en meestal loopt hij buiten of komt gauw buiten door de schuifpui die meestal op een kier staat. Tender heeft privileges hier in de buurt, want ze mag van Milan en de eigenaar zo de tuin inlopen. Wij hebben dat dus inmiddels ook maar geaccepteerd. Na de avondkus lopen ze samen hard de tuin uit en gaat Milan zijn hegje nog even markeren. Daarna is het ook goed en gaat ieder weer zijn/haar weg. Van de week echter was de schuifpui gesloten en dus geen Milan buiten te bekennen. Tender was echter niet voor één gat te vangen en ging voor het raam van Milan zitten. Ze vond het blijkbaar maar niets, dat Milan niet buiten was. Ze ging dus maar eens door het raam kijken of hij daar dan binnen zat. De eigenaar van Milan zag haar en moest lachen. Na een poosje ging ze dan maar hevig teleurgesteld, met ons mee. Wat zal ze slecht geslapen hebben.
De sloot waar we 's avonds altijd langs lopen wordt bevolkt door vele vogelsoorten. De Canadese gans is één daarvan. Drie stelletjes hebben een aantal jongen en zo heb je al gauw een hele groep. Soms zitten ze aan de andere kant van de plas/sloot, maar soms zitten ze ook aan onze kant. Helaas ziet Tender ze soms eerder dan ik ze zie. Ze kan het dan niet nalaten om ze allemaal het water in te jagen, waarna ze de dieren beteuterd achterna zit te kijken. Als ik op tijd zie dat er ganzen zitten en ik waarschuw Tender dat ze moet doorlopen, dan doet ze dit ook keurig. Maar zodra ze eenmaal achter de dieren aan rent, is ze oostindisch doof. Ze probeert het ook wel eens bij de zwaan, maar deze is een gewaagde tegenstander. Hij pikt op Tender en Tender is dan een held op sokken, en rent dan gauw weg, de held!

De tuin en Tender

Het is natuurlijk altijd schitterend voor een hond om in een tuin rond te scharrelen. Al was het in het begin dat we Tender hadden nog wel eens slikken. Ze wist natuurlijk niet wat plantjes waren en wat gras was. Op gras mag ze lopen maar de plantjes moet ze met rust laten. En dat moet eerst geleerd worden natuurlijk. Maar daar hebben een aantal plantjes niet van kunnen genieten, want die zijn met haar pootjes flink in de vernieling geholpen. Zodra ik dan tegen Tender zei dat ze uit die tuin weg moest, had ze de grootste schik. Ze liep dan extra hard en nog eens extra door al die plantjes heen. Ook het gras was niet veilig bij haar. Hele gaten heeft ze er in gegraven en heel wat graszaad heeft het ons gekost. Maar gelukkig, het is doorgedrongen in dat kleine bolletje van haar. En nu gaat ze keurig op het gras liggen. Helpen wil ze mij maar wat graag. Als er gesnoeid wordt, zorgt zij dat al die takken klein gemaakt worden, zodat ze zo de container in kunnen. En als er onkruid gewied moet worden, komt ze met haar neusje controleren, of ik het goede er wel uit haal. Ze is dus een geweldige steun voor me. Tender is absoluut geen blaffer, maar zodra ze onraad ruikt of een hond in de buurt slaat alarm, dan zet ze een flinke keel op. Haar staart heftig omhoog gedragen loopt ze dan als een trotse dame over haar terrein.

Een enerverende dag

We hadden vandaag weer een enerverende dag met Tender.

Van tijd tot tijd moet het gras gemaaid worden. Tender is normaal bang voor geluiden, maar met het geluid van de maaimachine, heeft ze absoluut geen moeite. Zodra je de machine aanzet, begint ze met de aanval. De aanval om de machine te pakken te krijgen en als ze er zowat bij is, weer hard weg te lopen. En dat onder luid geblaf.

Met het uitlaten wat we daarna deden, kwamen we langs een plas waar vissers hun tentje hadden opgeslagen. Ze hadden een pannetje op het vuur staan en er moet vast wat lekkers ingezeten hebben. Want Tender was er niet bij weg te slaan. En het valt nog mee, dat ze haar tong niet door het pannetje haalde, want dat heeft ze al een keer eerder geprobeerd. Gelukkig hadden we dit keer wat meer overwicht op haar en konden we gelukkig erger voorkomen.

Toen we zowat thuis waren, keek ik achterom, maar was Tender nergens te bekennen. Na een poosje te hebben gewacht, ging ik maar roepen en fluiten......, maar geen Tender die er aan kwam. Dus wat rest mij...., maar weer terug lopen. Ze moest toch ergens zitten? Toen ik vervolgens langs de tuin van een woning liep, kwam er een man met Tender naar buiten lopen. Wat bleek, onze deugniet was de tuin van haar vriendje ingelopen. Het hekje stond toevallig open. En ze was doodleuk de woning ingelopen, zo naar de kamer, waar ze al kwispelend naar de bank toeliep, waar de man op zat. De man kon er gelukkig wel om lachen en heeft toch het hekje maar achter ons dichtgedaan.