Aan het einde van de wandeling vanmorgen moesten we de straat oversteken naar huis toe. En daar gebeurde het, vlak voor onze neus ging een meisje op de fiets onderuit. Gelukkig mankeerde haar niets, toen ze overeind kwam. Maar toen ik achter mij keek, zag ik dat Tender hard rennend weg liep, met de staart tussen de benen. Ze was zich een hoedje geschrokken, van die valpartij vlak voor haar neus. Dus ik er hard rennend achter aan. Roepen helpt niet op zo'n moment. Dus ik moet mijn best doen om sneller of slimmer te zijn dan Tender. Nou ja, echt snel ben ik natuurlijk niet, maar op een gegeven moment luisterde ze naar mijn roep om te gaan zitten. En met een ruime boog liep ik naar haar toe en heb haar kunnen aanlijnen. Inmiddels 10 minuten later.
De foto's hieronder zijn gemaakt in het Engelse Werk.
2 opmerkingen:
Hoi Anita
Dat zijn inderdaad momenten dat er allerlei senario´s door je hoofd gaan,het is dan goed dat je kunt teruggrijpen naar de gehoorzaamheidslessen,commando af op afstand heb ik ook wel vaker moeten toepassen met succes.
Groetjes Lidy
Hoi Anita,
Jeetje en dan schrik je je rot hé want er kan natuurlijk van alles gebeuren. Gelukkig heb jij je hoofd koel gehouden en toen je riep dat ze moest gaan zitten ging ze ook zitten ondanks de schrikreactie van Tender. Ik vind het erg knap van haar.
Groetjes,
Suzanne
Een reactie posten